راه رفتن در کودکان یکی از مهمترین و مهیج ترین نقاط عطف پرورش فرزند برای والدین است. معمولاً قبل از اینکه نوزادان اولین قدم را بردارند ، می نشینند ، می خزند ، غلت می حورند و شروع به بالا کشیدن خود می کنند تا با حمایت چیزی به حالت ایستاده برسند. والدین یا پرستار کودک غالباً به دنبال چنین علائمی می گردند تا بدانند راه رفتن کودک به صورت درست و کامل چه زمانی اتفاق می افتد. با این حال ، هیچ جدول زمانی یا علائم ثابتی وجود ندارد که برای همه نوزادان متناسب باشد.
بنابراین ، نوزادان چه زمانی شروع به راه رفتن می کنند؟ برای آگاهی از این لحظه مهم این مقاله را بخوانید.
راه رفتن در کودکان
بیشتر نوزادان در 12 ماهگی یعنی در حدود اولین سالگرد تولد خود با حمایت والدین شروع به راه رفتن می کنند . اولین مراحل راه رفتن کودکان در حالی انجام می شود کودک به مبلمان ، دیوارها یا هر وسیله پشتیبانی دیگری تکیه می نماید . برخی از نوزادان ممکن است در همین لحظات چند قدم به تنهایی بردارند.
از 12 ماهگی کودک به طور مداوم در مهارت های راه رفتن پیشرفت می کند. در سن 18 ماهگی ، اکثر نوزادان می توانند بدون هیچ گونه حمایتی به تنهایی راه بروند. بعضی از نوزادان ممکن است در مسافت کوتاهی بدوند یا با پشتیبانی از پله ها بالا بروند. جدول زمانی این حرکات ممکن است در بین نوزادان متفاوت باشد.
به نقل از وبسایت ncoa :
یادگیری راه رفتن در کودکان یک مرحله بزرگ برای نوزادان و والدین است. در این فرآیند، بهتر است کودک روی سطوح صاف مانند زمین یا فرش تمرین کند تا تعادل و استحکام بدنش تقویت شود. از کفش‌های نرم و بدون کف سخت استفاده کنید تا کودک بتواند احساس کف پاهایش را تجربه کند و به تدریج اعتماد به نفس و تعادل خود را به دست آورد.
برای تقویت این مهارت، می‌توان کودک را به تکیه بر مبلمان و حرکت دادن وسایل تشویق کرد. همچنین، استفاده از اسباب‌بازی‌های هل‌دادنی می‌تواند به کودک کمک کند تا کنترل عضلات و تعادل خود را تمرین کند. از همراهی و حمایت فیزیکی والدین نیز می‌توان برای افزایش اعتماد به نفس کودک استفاده کرد و به تدریج میزان حمایت کاهش یابد تا کودک بتواند به تنهایی قدم بردارد.
نشانه های راه افتادن کودک
نوزادان یک شبه راه رفتن را شروع نمی کنند.نشانه های راه افتادن کودک زیاد است اما راه رفتن کودکان با گام های تدریجی و رشد فیزیکی که در نهایت منجر به راه رفتن می شوند ، شروع می شوند.
1- بالا کشیدن بدن برای ایستادن
یکی از اولین نشانه‌های آمادگی کودک برای راه رفتن، تلاش او برای بالا کشیدن بدن خود به حالت ایستاده است. ممکن است کودک شما مانند انجام تمرینات اسکوات حرکاتی انجام دهد، اما در حقیقت در حال تقویت عضلات و بهبود هماهنگی حرکتی خود است.
2- راه رفتن با تکیه به اشیا یا مبلمان
اگر متوجه شدید که کودک در حال تکیه کردن به مبلمان یا اشیای اطراف است و تلاش می‌کند قدم بردارد، این نشان از نزدیک بودن زمان راه رفتن او دارد. این حرکت نشان میدهد که عضلات و تعادل بدن او به تدریج قوی‌تر می‌شود. کودک با این کار یاد می‌گیرد چگونه وزن خود را هنگام حرکت به‌طور متعادل بین هر دو پا توزیع کند.
3- راه رفتن با کمک دیگران
گاهی کودک با گرفتن دستان شما یا اشیای اطراف سعی می‌کند قدم‌های کوچکی بردارد. اگر کودک به بازی با وسایلی مانند روروئک یا اسباب‌بازی‌های متحرک علاقه‌مند است و آنها را به جلو حرکت میدهد، این ممکن است نشانه‌ای باشد از اینکه او به زودی اولین قدم‌های مستقل خود را خواهد برداشت.
4- عبور از میان اشیا (موانع)
هنگامی که کودک شما سعی می کند با عبور از روی اشیا یا غلبه بر آنها به حرکت خود ادامه دهد ، این نشان دهنده اشتیاق آنها برای برداشتن اولین قدم های خود است.
5- تلاش برای بالا رفتن از پله ها
اگر کودک بارها و بارها سعی دارد رده های راه پله را نگه دارد تا خودش را بالا بکشد و از پله بالا برود ، این می تواند نشان دهد که آنها به زودی اولین قدم های خود را برمی دارند.
علائم آمادگی برای راه رفتن ممکن است در نوزادان متفاوت باشد. والدین می توانند اغلب حرکاتی را که کودک آنها برای راه رفتن انجام می دهد تشخیص دهند.
راههای زود راه رفتن کودک
در اینجا چند کار وجود دارد که می توانید برای تشویق و انگیزه برای زود راه رفتن کودک انجام دهید.
- برای تقویت راه رفتن در کودک دستان او را بگیرید
رایج ترین ترفند برای کمک به کودک شما در دادن وزن روی پاهایش این است که در حالی که هر دو دست او را گرفته اید پشت سر او راه بروید. به اندازه کافی از او حمایت کنید که به زمین نیافتد ، اما نه آنقدر که آرنج یا شانه های او را خسته کنید. بازوها را به اندازه کافی بالا نگه دارید تا مطمئن شوید که احتمال زمین خوردن زیادی نداشته باشد ، اما نه به حدی که نتواند با کف پا با زمین تماس کامل برقرار کند.
- از گروه همسالان استفاده کنید
به جایی بروید که می دانید کودکان نوپای نزدیک به سن کودک شما در آن حضور دارند مانند زمین بازی ، کتابخانه یا محل بازی معمولاً گزینه های خوبی هستند. کوچکترین نوزادانی که در حال راه رفتن هستند را پیدا نمایید . وقتی یک کودک با یک واکر کوچک می بینید ، به آن اشاره کنید ، مهارت کودک را در راه رفتن تحسین کنید و دلگرم کننده باشید. کمی رقابت دوستانه و تمایل ذاتی برای انجام کاری که بقیه انجام می دهند می تواند انگیزه قدرتمندی برای تشویق کودک به راه رفتن باشد .
- پشتیبانی بی خطر از کودک فراهم کنید
مبلمان سنگینی را در کنار کودک قرار دهید که وقتی کودک به آن تکیه می کند واژگون نشود . همچنین کودک را تشویق می کند که مرتباً بایستد.
- با اسباب بازی ها و کلمات انگیزه ایجاد کنید
بگذارید کودک شما در حالی که دست شما را گرفته است بایستد و به طرف مقابل بگویید که او را صدا کند. کودک خود را به راه رفتن و جستجوی منبع صدا تشویق کنید.
با استفاده از یک اسباب بازی کودک خود را به راه رفتن ترغیب کنید و به دنبال آن باشید. در سن 18 ماهگی ، نوزادان می توانند هنگام راه رفتن اسباب بازی ها را با خود بکشند . بنابراین ، اسباب بازی های رشته ای متناسب با سن آنها را تهیه کنید.
- برای پوشیدن کفش عجله نکنید
در ابتدا اجازه دهید کودک با پاهای برهنه راه برود. بگذارید تعادل و راه رفتن طبیعی در کودک ایجاد شود . هنگامی که بیرون هستید ، از کفش هایی با زیره لاستیکی انعطاف پذیر برای محافظت از پای کودک خود استفاده کنید تا پاها از حمایت مناسب برخوردار شوند .
- استفاده از کفش های صدا دار
اگر راه رفتن را برای کودک واقعاً سرگرم کننده کنید ، کودک شما مایل خواهد بود هرچه بیشتر این کار را انجام دهد. کفش های دارای صدا می توانند راهی عالی برای تقویت لذت کودک از راه رفتن باشند. نوزادان دانشمندانی کنجکاو هستند ، بنابراین برای کشف اینکه هر مرحله از راه رفتن او باعث تولید سر و صدا از پاهای او می شود می تواند کشف شگفت انگیزی برای او باشد. همانطور که گفته شد ، این بوق ها قابل جابجایی هستند ، بنابراین اگر سر و صدا باعث خستگی شما می شود ، کمی آن را از داخل کفش بیرون بکشید.
- برای تقویت راه رفتن در کودک از واکر استفاده نکنید
کودک خود را به واکر متکی نکنید. کودک را تشویق کنید تا خود به تنهایی بایستند و اولین قدم های خود را بردارند. همچنین ، کودکان در هنگام استفاده از واکر امنیت کمتری دارند و ممکن است بیشتر در معرض خطر صدمات ناشی از سقوط قرار گیرد .
- خانه خود را ایمن کنید
هنگامی که کودک شروع به حرکت می کند ، اطمینان حاصل کنید که کف و اطراف خانه را از خطرات احتمالی دور نگه دارید. همه اشیا تیز ، داروها و سایر ترکیبات خطرناک را دور از دسترس کودک قرار دهید.
- یک حیوان خانگی فعال داشته باشید
بچه ها حیوانات را دوست دارند. داشتن حیوان خانگی فعال و پرتحرک راهی عالی برای الهام بخشیدن به کوچولوی شما برای راه رفتن و تحرک بیشتر است . اگر رفتار سگ شما آرام است و بند خود را نمیکشد، بگذارید کودک سگ راه ببرد و بند او در دست کودک باشد . کودک خود را در تغذیه حیوان خانگی مشارکت دهید .
اگر کودک شما راه نمی رود چه باید کرد؟
همانند تاخیر گفتار کودکان، برخی از نوزادان ممکن است زمان بیشتری نسبت به همسالان خود برای شروع راه رفتن نیاز داشته باشند . اگر کودک سالم است ، به درستی رشد می کند و به تمام مراحل رشد خود رسیده است ، جای نگرانی نیست.
اگر کودک شما خزیدن و ایستادن را دیرتر از حد معمول آموخت ، پس کمی وقت بگذارید تا مهارت راه رفتن خود را رشد دهند. در صورت نگرانی با پزشک متخصص اطفال صحبت کنید.
از آنجا که راه رفتن یک روند تدریجی است ، تشخیص تأخیرهای رشد در سنین مختلف ضروری است. اگر کودک شما علائم زیر را نشان داد ، به متخصص اطفال مراجعه کنید.
- تا نه ماهگی نتواند وزن خود را روی پاها تحمل کند.
- در دوازده ماهگی ماه قادر به خزیدن نباشد
- راه نمی رود یا هیچ تلاشی برای راه رفتن تا 18 ماهگی نشان نمی دهد.
- حتی در سن 24 ماهگی به صورت لرزان و بدون ثبات راه می رود.
بعد از شروع راه رفتن در کودکان چه اتفاقی می افتد؟
در سن 24 ماهگی ، بیشتر کودکان نوپا می توانند بدون پشتیبانی راه بروند ، با پشتیبانی از پله ها بالا و پایین بروند ، از مبلمان بالا بروند و بدوند. هنگامی که کودک نوپای شما سه ساله شد ، مهارت های راه رفتن او به خوبی رشد نموده است. کودک سه ساله می تواند بدود و از پله ها با یک پا در هر مرحله بالا برود.
یادگیری راه رفتن یکی از مهمترین دستاوردهای والدین و کودک است. با افزایش تحرک کودک ، توانایی آنها در کاوش و یادگیری چیزهای جدید نیز افزایش می یابد.
بعضی از نوزادان ممکن است زود راه رفتن را یاد بگیرند ، در حالی که در بعضی دیگر بیشتر زمان ببرد. تأخیر در دستیابی به نقاط عطف رشد همیشه نشان دهنده وجود مشکلی نیست. اگر در مورد رشد کودک خود هرگونه نگرانی دارید با یک متخصص اطفال صحبت کنید.
سخن پایانی
مرکز پرستاری سفیر آرامش با داشتن مجوز رسمی از وزارت بهداشت و سال ها تجربه در امر ارائه خدمات مراقبت و پرستاری در منزل آمادگی دارد با کادری مجرب و متخصص به صورت شبانه روزی در خدمت همشهریان گرامی باشد.
کادر مجرب این مرکز در قالب پرستار سالمند ، پرستار بیمار و پرستار کودک همواره با در نظر گرفتن آخرین استانداردهای خدمات مراقبتی و پرستاری به ارائه خدمت پرداخته و آسایش و امنیت عزیزان شما را اولویت اصلی خویش قرار داده است. برای دریافت اطلاعات بیشتر تنها کافی است که با کارشناسان این مرکز تماس حاصل نموده و مشاوره رایگان دریافت کنید.
سوالات متداول
چطور به راه رفتن کودکان کمک کنیم؟
برای کمک به راه رفتن کودکان، از تشویق به حرکت با تکیه بر مبلمان، استفاده از اسباب‌بازی‌های هل‌دادنی، و حمایت تدریجی برای تقویت تعادل و اعتماد به نفس آنها استفاده کنید.
استفاده از گروه همسالان چه تاثیری در تشویق کودک برای راه رفتن دارد؟
به جایی بروید که می دانید کودکان نوپای نزدیک به سن کودک شما در آن حضور دارند مانند زمین بازی ، کتابخانه یا محل بازی معمولاً گزینه های خوبی هستند. کوچکترین نوزادانی که در حال راه رفتن هستند را پیدا نمایید . وقتی یک کودک با یک واکر کوچک می بینید ، به آن اشاره کنید ، مهارت کودک را در راه رفتن تحسین کنید و دلگرم کننده باشید.
یک حیوان خانگی فعال چه تاثیری در تشویق کودک برای راه رفتن دارد؟
بچه ها حیوانات را دوست دارند. داشتن حیوان خانگی فعال و پرتحرک راهی عالی برای الهام بخشیدن به کوچولوی شما برای راه رفتن و تحرک بیشتر است . اگر رفتار سگ شما آرام است و بند خود را نمیکشد، بگذارید کودک سگ راه ببرد و بند او در دست کودک باشد . کودک خود را در تغذیه حیوان خانگی مشارکت دهید .
نقش بازی طناب کشی در تشویق کودک برای راه رفتن چیست؟
قطعا نمی توانید این بازی را به هدف برد و باخت انجام دهید اما می توانید گاهی با هدایت کودک در راه رفتن با نگه داشتن یک طناب به او کمک تا کمتر زمین بخورد و بهتر راه برود .
تاثیر استخر در تشویق کودک برای پیاده روی چیست؟
تشویق فرزند کوچک خود به استفاده از پاها به روش های جدید به تقویت و حالت دادن عضلات او کمک شایانی می کند. اگر به استخر دسترسی دارید و دمای هوا مناسب است کاملا وقت شنا با کودک است. به او بیاموزید که با پاهای خود به آب لگد بزند – مقاومت در برابر آب تمرین خوبی است که برای یک نوزاد خیلی سخت نیست.
