التهاب راست روده؛ درمان راست روده شدن

پروکتیت یا التهاب روده راست، یکی از بیماری‌های التهابی گوارشی است که می‌تواند به طور جدی کیفیت زندگی افراد را تحت تاثیر قرار دهد. این بیماری، معمولا با علائمی نظیر درد و سوزش مقعد، خونریزی و ترشحات غیرطبیعی از مقعد همراه است و در صورت تشدید به مشکلات بیشتری نظیر زخم و انسداد روده منجر می‌شود.

تشخیص و مدیریت موثر پروکتیت نیازمند ترکیبی از مداخلات دارویی، اصلاحات در سبک زندگی و مراقبت‌های تخصصی است. یکی از راهکارهای موثر در این زمینه، بهره‌مندی از خدمات پرستار بیمار است که می‌تواند به بیماران کمک کند تا روند درمان و بهبودی خود را بدون نیاز به مراجعه مکرر به مراکز پزشکی پیگیری کنند. پرستاران ماهر و با تجربه، با ارائه مراقبت‌های ویژه و شخصی‌سازی شده، نه تنها به کنترل علائم بیماری کمک می‌کنند، بلکه به ایجاد راحتی و آرامش بیشتری برای بیماران نیز منجر می‌شوند.

پروکتیت یا التهاب روده راست چیست؟

پروکتیت یا التهاب روده راست یک التهاب است که ناحیه راست یا انتهای روده بزرگ را تحت تاثیر قرار می‌دهد و می‌تواند به طور قابل توجهی کیفیت زندگی فرد مبتلا را تحت تاثیر قرار دهد. این وضعیت به علت‌های مختلفی از جمله:

• عفونت‌های باکتریایی
• ویروسی یا قارچی
• بیماری‌های التهابی روده مانند کولیت اولسراتیو و کرون
• مصرف برخی داروها
• یا به علت‌های غیر عفونی مانند فشار و آسیب‌های مکانیکی

ایجاد می‌شود. این بیماری با علائمی نظیر درد و سوزش در ناحیه مقعد، نیاز مکرر به دفع مزاج، خونریزی یا ترشح از مقعد و حتی احساس عدم خالی شدن کامل روده‌ها شناخته می‌شود. تشخیص این بیماری نیازمند مراجعه به پزشک و اغلب انجام آزمایش‌ها و معاینات مختصری مانند کولونوسکوپی است. درمان پروکتیت بنا به علت اصلی التهاب ممکن است شامل تجویز آنتی بیوتیک‌ها، ضد التهابی‌ها، تعدیل‌کننده‌های ایمنی و حتی تغییراتی در رژیم غذایی و سبک زندگی باشد.

همچنین، به منظور تسریع فرآیند بهبودی و جلوگیری از عود مجدد بیماری، رعایت بهداشت ناحیه مقعد و اجتناب از عواملی که می‌توانند التهاب را تحریک کنند، بسیار اهمیت دارد. اگرچه این بیماری می‌تواند شرایطی آزاردهنده و ناراحت‌کننده باشد، اما با یک برنامه درمانی منظم و پیگیری مداوم، بسیاری از مبتلایان قادر خواهند بود علائم خود را کنترل کنند و زندگی عادی داشته باشند.

به نقل از وبسایت clevelandclinic :

پروکتیت التهاب در ناحیه رکتوم، انتهای پایین روده بزرگ است که می‌تواند باعث بروز علائم ناخوشایند هنگام استفاده از توالت شود. این بیماری می‌تواند به دو صورت حاد یا مزمن بروز کند. پروکتیت حاد معمولاً نتیجه عفونت‌های منتقله از راه جنسی (STI) است، در حالی که پروکتیت مزمن بیشتر با بیماری‌های التهابی روده مانند کولیت اولسروز یا بیماری کرون مرتبط است. علائم پروکتیت شامل درد مقعد، خونریزی، تغییرات در مدفوع، و احساس نیاز مداوم به اجابت مزاج است.

این بیماری می‌تواند به علت عفونت‌های باکتریایی، ویروسی، درمان‌های پرتو، یا اختلالات سیستم ایمنی رخ دهد. درمان پروکتیت بسته به علت آن متفاوت است و می‌تواند شامل استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها، داروهای ضد التهاب، یا تغییر در رژیم غذایی باشد. در اکثر موارد، پروکتیت با درمان مناسب بهبود می‌یابد، اما در موارد مزمن یا پیچیده‌تر، ممکن است نیاز به روش‌های درمانی بیشتری باشد.

علائم و نشانه های بیماری پروکتیت

این بیماری می‌تواند به شدیدترین شکل ممکن زندگی روزمره بیمار را تحت تاثیر قرار دهد و به همین دلیل شناسایی و مدیریت علائم آن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در ادامه، به بررسی چهار علائم رایج پروکتیت پرداخته‌ایم، که با توضیحات مفصل و کاربردی همراه هستند تا به شما کمک کنند این بیماری را بهتر بشناسید.

1- درد و ناراحتی در ناحیه رکتوم

نخستین و شاید رایج‌ترین علامت، درد و ناراحتی در ناحیه رکتوم است. این درد ممکن است در اندازه‌های مختلف از دردهای خفیف تا شدید متفاوت باشد و به بیمار حس ناخوشایندی دهد. افرادی که دچار Proctitis هستند، معمولا با درد و احساس فشار بیشتر در طول اجابت مزاج مواجه می‌شوند. در برخی موارد، این درد به صورت موجی است و در زمان‌های مختلف با شدت‌های متفاوت بروز می‌کند.

این دردها خواب شبانه بیمار را نیز مختل می‌کنند و تاثیرات منفی بر کیفیت زندگی او داشته دارند. تشخیص دقیق و استفاده از داروهایی که برای کاهش التهاب و درد موثر هستند می‌تواند کمک شایانی در بهبود وضعیت بیمار داشته باشد.

2- خونریزی از رکتوم

دومین نشانه برجسته، خونریزی از رکتوم است. این خونریزی می‌تواند به صورت خفیف یا شدید و در برخی موارد همراه با ترشحات مخاطی و یا حتی چرکی باشد. خونریزی معمولا هنگام دفع مدفوع بیشتر خود را نشان می‌دهد و ممکن است بیمار را به وحشت بیاورد. خون موجود در مدفوع به صورت رگه‌های خون و یا مخلوط با مدفوع به نظر می‌آید.

این علامت می‌تواند نشانه‌ای از آسیب به بافت‌های داخلی رکتوم باشد و نیاز به مداخله فوری پزشکی دارد. اگر این خونریزی ادامه‌دار باشد، حتی می‌تواند منجر به آنمی (کم‌خونی) شود که خود نیاز به درمان جداگانه و پیگیری دقیق دارد.

3- اسهال مکرر

علائم دیگر پروکتیت شامل اسهال مکرر است، که می‌تواند به شدت آزاردهنده باشد و زندگی روزمره بیمار را مختل کند. اسهال ممکن است همراه با خونریزی و ترشحات مخاطی باشد و باعث کاهش آب بدن و کاهش وزن سریع بیمار شود. در این وضعیت، مدفوع بیمار بسیار آبکی و بیش از حد طبیعی است و تکرر اجابت مزاج نیز افزایش می‌یابد. اسهال مداوم می‌تواند نشانه‌ای از التهاب شدید داخل رکتوم و یا عفونت‌های باکتریایی و یا نشانه های مشکلات گوارشی سالمندان باشد. درمان اسهال در مبتلایان به پروکتیت بسیار مهم است، زیرا در غیر این صورت می‌تواند به مشکلات جدی‌تری منجر شود، از جمله افت انرژی بدن و ضعیف شدن سیستم ایمنی.

4- احساس فوری و مکرر به دفع مدفوع

یکی دیگر از نشانه‌های پروکتیت که بسیاری از بیماران تجربه می‌کنند، احساس فوری و مکرر به دفع مدفوع است، حتی زمانی که روده‌ها خالی هستند. این حالت که به نام تنسموس شناخته می‌شود، می‌تواند بسیار ناراحت‌کننده باشد و بیمار همیشه حس کند که باید به دستشویی برود. احساس تنسموس معمولا به دلیل تحریک و التهاب دیواره‌های رکتوم رخ می‌دهد و می‌تواند تاثیرات روانی منفی نیز بر روی بیمار داشته باشد.

این علامت می‌تواند به حدی شدید باشد که بیمار قادر به انجام فعالیت‌های روزمره نباشد. درمان صحیح و مدیریت استرس و استفاده از روش‌های غیرداروئی مثل مدیتیشن و ورزش‌های آرام‌بخش می‌تواند این حس ناراحت‌کننده را کاهش دهد و به بهتر شدن وضعیت عمومی بیمار کمک کند.

در خاتمه، این بیماری، یک بیماری پیچیده است که می‌تواند علائم و نشانه‌های متعددی داشته باشد. آگاهی از این علائم و مراجعه به پزشک در صورت مشاهده هر یک از آن‌ها می‌تواند به تشخیص زودهنگام و مدیریت بهتر بیماری کمک کند. جراحی پروکتیت تنها یکی از گزینه‌های درمانی این بیماری است و معمولا در موارد شدیدتر پیشنهاد می‌شود. با آگاهی و پیگیری درست، می‌توان از تشدید این بیماری جلوگیری کرد و کیفیت زندگی بهتری را برای بیماران فراهم آورد.

علل بیماری پروکتیت

این بیماری اغلب به علت عفونت‌های باکتریایی، ویروسی یا قارچی بروز می‌کند، که می‌توانند از طریق تماس جنسی یا تماس مستقیم با عوامل آلوده ایجاد شوند. بیماری‌های مقاربتی نظیر گونوره، کلامیدیا و هرپس تناسلی از جمله عفونت‌های شایع در ایجاد پروکتیت هستند. علاوه بر این، بیماری‌های التهابی روده مانند کولیت اولسراتیو و بیماری کرون نیز ممکن است علائم Proctitis را افزایش دهند.

عوامل غیرعفونی مانند آسیب‌دیدگی از طریق ملین‌ها، داروهای تجویز شده برای سایر اختلالات و حتی مواد شیمیایی می‌توانند موجب تحریک و التهاب رکتوم شوند. در برخی موارد، پرتودرمانی برای سرطان‌های لگن نیز می‌تواند منجر به این بیماری شود. علائم مشترک این بیماری شامل درد، خونریزی، ترشحات و احساس نیاز مداوم به دفع مدفوع است.

تشخیص دقیق و درمان مناسب نیازمند انجام آزمایش‌های تخصصی تحت نظارت پزشکان و کمک پرستار در منزل است که می‌توانند علائم را مانیتور و راهکارهای درمانی موثر را اجرا کنند. از جمله روش‌های درمانی استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها، داروهای ضدالتهاب و تغییرات در سبک زندگی است که می‌تواند به کاهش علائم کمک کند. توجه به علل مختلف این بیماری و پیگیری منظم درمان، می‌تواند بهبود قابل‌توجهی در کیفیت زندگی بیماران ایجاد و از عوارض جدی‌تر جلوگیری کند.

تشخیص التهاب روده راست

تشخیص بیماری پروکتیت به‌طور جامع و دقیق نیازمند بررسی‌های دقیق بالینی و تخصصی است که شامل مجموعه‌ای از مراحل متفاوت برای شناسایی علت و شدت بیماری می‌شود. ابتدا، پزشک با بررسی شرح حال بیمار و توجه به علائمی نظیر درد شکمی، خونریزی مقعدی، ترشحات و نیاز مکرر به دفع مدفوع آغاز می‌کند. معاینه جسمانی و گرفتن تاریخچه پزشکی بیمار نیز نقش مهمی در تشخیص این بیماری دارند.

از روش‌های تصویر‌برداری مانند سیگموئیدوسکوپی و کولونوسکوپی برای مشاهده مستقیم رکتوم و کولون و بررسی نشانه‌های التهاب روده استفاده می‌شود. این روش‌ها به پزشک امکان بررسی دقیق‌تر التهاب، زخم‌ها و هر گونه تغییرات غیرعادی را می‌دهند. همچنین، تست‌های آزمایشگاهی مانند آزمایش‌های خون برای شناسایی علائم التهاب و عفونت و آزمایش‌های مدفوع برای شناسایی عوامل عفونی و میکروب‌های احتمالی انجام می‌شوند.

در برخی موارد، بیوپسی یا نمونه‌برداری از بافت رکتوم نیز به‌کار می‌رود تا مطالعه میکروسکوپی دقیق‌تری صورت گیرد و نوع التهاب و میزان آسیب‌دیدگی بررسی شود. برای تشخیص علل غیرعفونی مانند بیماری‌های التهاب روده نظیر کولیت اولسراتیو و بیماری کرون، ممکن است انجام تست‌های اختصاصی‌تر و تصویربرداری‌های گسترده‌تر مورد نیاز باشد.

همچنین، اگر تشخیص به یک مشکل ساختاری مانند پولیپ‌ها یا تومورها منجر شود، ممکن است نیاز به جراحی پروکتیک برای از بین بردن این مشکلات وجود داشته باشد. به همین دلیل، فرآیند تشخیص Proctitis نیازمند همکاری مستمر با تیم پزشکی حرفه‌ای و بهره‌گیری از روش‌های پیشرفته تشخیصی است تا بهترین راهکارهای درمانی و مدیریت بیماری مشخص شوند.

درمان پروکتیت

درمان پروکتیت بستگی به علت بروز آن دارد و می‌تواند شامل ترکیبی از داروها، تغییرات سبک زندگی و در برخی موارد نادر، جراحی باشد. یکی از اولین گام‌ها در درمان، تعیین علت اصلی بیماری است که می‌تواند به دلایلی همچون عفونت‌های باکتریایی یا ویروسی، بیماری‌های التهابی روده مانند کولیت اولسرو، مصرف داروهای خاص یا حتی درمان‌های پرتودرمانی مرتبط باشد.

در صورت تشخیص عفونت، پزشک آنتی‌بیوتیک‌ها یا ضدویروس‌ها را تجویز می‌کند. برای موارد غیرعفونی، مقابله با التهاب می‌تواند از طریق استفاده از داروهای ضدالتهابی، مانند کورتیکواستروئیدها و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی انجام شود. علاوه بر این، تغییرات در رژیم غذایی و بهبود عادات تغذیه‌ای، مصرف فیبر بیشتر، اجتناب از مصرف غذاهای تحریک‌کننده مانند غذاهای تند و چرب و نوشیدنی‌های کافئین‌دار می‌تواند به کاهش علائم کمک کند.

استفاده از ملین‌های ملایم یا نرم‌کننده‌های مدفوع نیز برای کاهش فشار و ناراحتی هنگام دفع مدفوع توصیه می‌شود. رعایت بهداشت مناسب و تمرینات عضلات لگنی نیز می‌تواند به بهبود مشکلات پروکتیت کمک کند. در موارد شدید یا مقاوم به درمان، ممکن است نیاز به درمان‌های تخصصی‌تر یا حتی جراحی باشد که در این صورت پزشک متخصص می‌تواند بهترین مسیر درمان را تعیین کند.

جراحی پروکتیت

جراحی پروکتیت، یکی از روش‌های درمانی موثر برای مدیریت و درمان التهاب شدید رکتوم است که با هدف بهبود علائم و پیشگیری از عوارض جدی‌تر انجام می‌شود. این نوع جراحی معمولا برای مواردی از پروکتیت که به درمان‌های دارویی و غیرجراحی پاسخ نمی‌دهند، در نظر گرفته می‌شود.

در ابتدا، پزشک متخصص با انجام ارزیابی‌های دقیق و تهیه تصاویری از داخل رکتوم با استفاده از کولونوسکوپی و سایر تکنیک‌های تصویربرداری، نیاز به جراحی را تعیین می‌کند. یکی از روش‌های متداول جراحی پروکتیت، برداشتن قسمت آسیب‌دیده رکتوم است که به نام پروکتکتومی شناخته می‌شود.

این کار می‌تواند به‌طور کامل یا بخشی از رکتوم را شامل شود و در موارد شدید که تمامی رکتوم درگیر است، یک کولوستومی، یا اتصال کولون به دیواره شکم، ممکن است الزامی شود. تکنیک‌های دیگر مانند هموروئیدکتومی نیز برای برطرف کردن هموروئید‌ها یا بواسیرهای مرتبط با این بیماری مورد استفاده قرار می‌گیرند.

در مواردی که تومور یا پولیپ‌ها منجر به پروکتیت شده‌اند، جراحی برای برداشتن این ساختارها انجام می‌شود. روش‌های میکروجراحی و استفاده از لیزر نیز به پزشکان قابلیت‌های بیشتری برای درمان دقیق‌تر و با دقت بالاتر می‌دهند، که منجر به بهبود سریع‌تر و کاهش درد می‌شود.

پس از جراحی، مراقبت‌های پساجراحی و پیگیری منظم با پزشک برای ارزیابی بهبود و جلوگیری از عود مجدد التهاب اهمیت بالایی دارند. رژیم غذایی مناسب، استفاده از داروهای ضدالتهاب و تغییرات در سبک زندگی نیز می‌توانند بخش مکملی از فرآیند درمان باشند.

عوامل خطرساز برای پروکتیت یا التهاب راست روده

عوامل خطرساز پروکتیت عبارتند از:

رابطه جنسی نا امن

اقداماتی که خطر ابتلا به عفونت های مقاربتی (STI) را افزایش می دهد، می تواند خطر ابتلا به پروکتیت را نیز افزایش دهد. خطر ابتلا به STI در صورت داشتن چندین شریک جنسی، عدم استفاده از کاندوم و داشتن رابطه جنسی با فردی که دارای STI است افزایش می یابد.

بیماری های التهابی روده

ابتلا به بیماری التهابی روده (بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو) خطر ابتلا به پروکتیت را افزایش می دهد.
پرتودرمانی برای سرطان. پرتودرمانی که به راست روده یا نزدیک آن انجام می شود (مانند سرطان رکتوم، تخمدان یا بیماری پروستات در سالمندان) خطر ابتلا به پروکتیت را افزایش می دهد.

عوارض پروکتیت یا التهاب راست روده

پروکتیتی که به درمان پاسخ نمی‌دهد ممکن است منجر به عوارضی شود، از جمله:

• کم خونی

خونریزی مزمن از راست روده می تواند باعث کم خونی شود. با کم خونی مانند کم خونی در کودکان،  گلبول های قرمز کافی برای حمل اکسیژن کافی به بافت ها وجود ندارد. کم خونی باعث احساس خستگی می شود و همچنین ممکن است فرد دچار سرگیجه، تنگی نفس، سردرد، رنگ پریدگی پوست و تحریک پذیری شوید.

• زخم ها

التهاب مزمن در رکتوم می تواند منجر به زخم های باز در پوشش داخلی راست روده شود.

• فیستول

گاهی اوقات زخم ها به طور کامل از طریق دیواره روده گسترش می یابند و فیستول ایجاد می کنند، یک اتصال غیر طبیعی که می تواند بین قسمت های مختلف روده، بین روده و پوست، یا بین روده و سایر اندام ها مانند مثانه و واژن ایجاد شود.

پیشگیری از بیماری پروکتیت

بیماری پروکتیت اگرچه ممکن است در برخی موارد قابل پیشگیری نباشد، اما با رعایت برخی از راهکارها می‌توان به‌طور قابل‌توجهی خطر بروز این بیماری را کاهش داد. در ادامه به چهار راهکار موثر در پیشگیری از این بیماری می‌پردازیم.

 ۱. رعایت بهداشت جنسی

یکی از مهم‌ترین راه‌های پیشگیری، رعایت بهداشت جنسی است. استفاده از کاندوم در هر رابطه جنسی به عنوان یک اقدام پیشگیرانه بسیار موثر است، زیرا بسیاری از موارد این بیماری به‌دلیل عفونت‌های مقاربتی بروز می‌کنند. همچنین، انجام آزمایش‌های منظم برای شناسایی و درمان به موقع عفونت‌های مقاربتی می‌تواند به‌میزان زیادی خطر ابتلا به این بیماری را کاهش دهد. اطمینان از عدم تغییر مکرر شرکای جنسی و داشتن رابطه‌های جنسی ایمن نیز از اهمیت بالایی برخوردار است.

 ۲. مدیریت بیماری‌های التهابی روده

بیماری‌های التهابی روده نظیر کولیت اولسراتیو و بیماری کرون می‌توانند باعث بروز پروکتیت شوند. بنابراین، مدیریت مناسب این بیماری‌ها می‌تواند نقش مهمی در پیشگیری داشته باشد. مراجعه منظم به پزشک و پیگیری دقیق برنامه‌های درمانی تجویزشده، که ممکن است شامل داروهای ضدالتهاب، تغییرات در رژیم غذایی و درمان‌های بیولوژیکی باشد، از اهمیت بالایی برخوردار است. همچنین، اجتناب از استرس‌ها و تروماهای روحی می‌تواند به کنترل بهتر این بیماری‌ها و کاهش خطر این بیماری کمک کند.

 ۳. تغذیه سالم و متنوع

تغذیه سالم و متنوع نقش بسیار مهمی در تقویت سیستم ایمنی بدن و جلوگیری از بروز بیماری‌های التهابی و عفونی از جمله این بیماری دارد. مصرف مواد غذایی غنی از فیبر مانند میوه‌ها، سبزیجات و غلات کامل، نه تنها می‌تواند به تحرک بهتر روده‌ها کمک کند، بلکه از بروز التهاب نیز پیشگیری می‌کند. همچنین، مصرف پروبیوتیک‌ها به عنوان مکمل‌های غذایی یا در غداهایی مانند ماست پروبیوتیک می‌تواند برای حفظ تعادل میکروبیوتای روده و کاهش احتمال عفونت موثر باشد.

۴. اجتناب از مصرف مواد تحریک‌کننده

مصرف مواد تحریک‌کننده مانند الکل، کافئین، غذاهای تند و مواد شیمیایی معین می‌تواند منجر به تحریک و التهاب رکتوم شود و در بلندمدت خطر بروز پروکتیت را افزایش دهد. کاهش و یا قطع مصرف این مواد می‌تواند به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای از بروز و تشدید این بیماری جلوگیری کند. استفاده از ملین‌های طبیعی تحت نظارت پزشک به جای ملین‌های شیمیایی و مصرف داروهای ضدالتهاب پس از مشورت با پزشک نیز می‌تواند برای کاهش خطر ابتلا به این بیماری موثر باشد.

سخن پایانی

در نهایت، پروکتیت یکی از بیماری‌های جدی و گاه ناتوان‌کننده‌ای است که با شناخت دقیق علل، علائم و روش‌های درمانی می‌توان بهبود چشمگیری در کیفیت زندگی بیماران ایجاد کرد. شناخت و تشخیص به موقع علائم نظیر درد شکمی، خونریزی مقعدی و ترشحات غیرعادی، می‌تواند به درمان موثر و سریع این بیماری کمک کند.

پایبندی به راهکارهای ذکر شده و مراجعه منظم به پزشکان متخصص، مسیری موثر برای زندگی بدون درد و بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به التهاب روده راست است. با اتخاذ این استراتژی‌ها، می‌توان نه تنها از بروز بیماری جلوگیری کرد، بلکه به افزایش سطح سلامت عمومی و بهبود چشمگیر در کیفیت زندگی دست یافت.

سوالات متداول

پروکتیت چه عللی دارد و چگونه می‌توان از بروز آن پیشگیری کرد؟

این بیماری می‌تواند به دلایل مختلفی از جمله عفونت‌های مقاربتی، بیماری‌های التهابی روده مانند کولیت اولسراتیو و بیماری کرون و یا مصرف مواد تحریک‌کننده مانند الکل و غذاهای تند بروز کند. برای پیشگیری، رعایت بهداشت جنسی و استفاده از کاندوم، مدیریت مناسب بیماری‌های التهابی روده با مراجعه به پزشک و پیگیری درمان‌های تجویزشده و اجتناب از مصرف مواد تحریک‌کننده و نگهداری یک رژیم غذایی سالم بسیار موثر است.

پروکتیت چه علائمی دارد و چگونه می‌توان آن را تشخیص داد؟

علائم شامل درد و سوزش در ناحیه رکتوم، خونریزی مقعدی، ترشحات غیرعادی و گاهی تب و احساس خستگی می‌شود. اگر هر یک از این علائم را تجربه کنید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید. تشخیص معمولا با استفاده از کولونوسکوپی، آزمایش‌های خون و تصویربرداری‌های پزشکی انجام می‌شود.

روش‌های درمان پروکتیت چیست و چگونه می‌توان بهبودی کامل یافت؟

روش‌های درمان بستگی به شدت و علت بیماری دارد. درمان‌های اولیه شامل داروهای ضدالتهاب، آنتی‌بیوتیک‌ها (در صورت عفونت) و تغییرات در رژیم غذایی هستند.

راست روده شدن یعنی چه؟ 

راست روده یک بیماری التهابی گوارشی بوده که بر روی انتهای روده بزرگ اثر گذاشته و با علائمی مثل سوزش و خونریزی از ناحیه مقعد همراه می باشد.

التهاب رکتوم چیست؟

التهاب رکتوم همان پروکتیت یا التهاب راست روده بوده که به واسطه عفونت های باکتریایی، ویروسی یا قارچی در افراد به وجود می آید.

ایا پروکتیت خطرناک است؟

بله، در صورتی که درمانی برای التهاب راست روده صورت نگیرد این عارضه می تواند سبب ایجاد زخم بستر و آبسه شود و در آینده مشکلات گوارشی شدیدتری نیز ایجاد کند.