سندرم پاهای بی قرار به طور معمول موجب تمایل زیاد برای حرکت پاها و احساس ناخوشایند دربی تحرکی پاها می شود. این احساس بیقراری نیز ممکن است بر روی دست، قفسه سینه و صورت بیمار تاثیر بگذارد.
علایم افراد مبتلا به سندرم پاهای بی قرار
احساس سوزش یا خارش
احساسی مانند عبور آب گازدار در داخل رگ های خونی در پاها
احساس دردناک در پاها، به ویژه در ساق پا
این احساسات ناخوشایند می تواند از خفیف تا غیر قابل تحمل باشد و معمولا در ابتدای شب شروع می شود و در طول شب بدتر می شود. این درد اغلب ممکن است با حرکت دادن یا مالش پاها کمتر شود .
بعضی از افراد در برخی از اوقات علائم را تجربه می کنند، در حالی که سایرین هر روز آنها را احساس می کنند . بیمار ممکن است برای مدت زمان طولانی (به عنوان مثال، در یک سفر قطار طولانی) دچارمشکلات و دشواری زیادی شود.
علل سندرم پای بیقرار
در بسیاری از موارد، علت دقیق سندرم پاهای بی قرار ناشناخته است. هنگامی که هیچ علتی نمی توان یافت، آن را به عنوان سندرم پاهای آیدیوپاتیک یا اولیه بی قرار می دانند.
تحقیقات ژن های خاص مربوط به سندرم پاهای بی قرار را شناسایی کرده است و می تواند به دلایل ارثی در خانواده ها بروز نماید . در این موارد، علائم معمولا قبل از سن 40 سالگی رخ می دهد.
سندرم پاهای بی قرار و حرکات اندام در خواب (PLM)
بیش از 80٪ از افراد مبتلا به سندرم پاهای بیقراری نیز دارای مشکل حرکات اندام دوره ای در خواب هستند (PLM). اگر بیماری PLM دارید، ممکن است پای خود را در شب و هنگامی که در خواب هستید به طور غیرقابل کنترل حرکت دهید .
این جنبش ها مختصر و تکراری هستند و معمولا هر 20 تا 40 ثانیه رخ می دهد. PLM ها می توانند به اندازه کافی شدید باشند تا باعث شود که فرد و همسر او بیدار شوند.
دوپامین
شواهدی وجود دارد که نشان می دهد سندرم پاهای بیقراری مربوط به یک مشکل با بخشی از مغز به نام گانگلیس پایه است. گانگلیس پایه از مواد شیمیایی (انتقال دهنده عصبی) به نام دوپامین برای کمک به کنترل فعالیت عضلانی و حرکتی استفاده می کند.
دوپامین به عنوان یک پیام آور بین مغز و سیستم عصبی برای کمک به تنظیمات مغز و هماهنگ کردن حرکتات عمل می کند. اگر سلول های عصبی آسیب دیده باشند، مقدار دوپامین در مغز کاهش می یابد، که باعث ایجاد اسپاسم عضلانی و حرکات غیر ارادی می شود.
تا پایان روز، سطوح دوپامین به طور طبیعی به پایان می رسد که ممکن است توضیح دهد که چرا علائم سندرم پاهای بیقرار اغلب در شب بروز می کند و در طول شب بدتر می شود.
همچنین بخوانید: علائم هشدار دهنده سرطان در مردان چیست؟
مشکلات و بیماری های پایه
سندرم پاهای بی قرار می تواند گاهی اوقات به عنوان عارضه یک بیماری دیگر رخ دهد . این به عنوان سندرم پاهای ثانویه بی صدا شناخته شده است.
سندرم پاهای بیقرار در این شرایط شایع تر است
– کم خونی و کمبود آهن (سطوح پایین آهن در خون می تواند منجر به سقوط دوپامین و ایجاد سندرم پاهای بی قرار شود)
– یک بیماری درازمدت (مانند بیماری مزمن کلیه، دیابت، بیماری پارکینسون، آرتریت روماتوئید، مشکل غده تیروئید یا فیبرومیالژیا)
– بارداری (به ویژه از هفته 27 تا تولد؛ در اغلب موارد علائم در عرض 4 هفته پس از زایمان ناپدید می شوند)
عوامل بدتر کننده علایم سندرم پاهای بیقرار
تعدادی از عوامل وجود دارد که باعث ایجاد سندرم پاهای بی قرار نمی شود، اما می تواند علائم را بدتر کند.
این شامل داروهایی مانند
- برخی از داروهای ضد افسردگی
- لیتیوم (مورد استفاده در درمان اختلال دوقطبی)
- مسدود کننده های کانال کلسیم (مورد استفاده در درمان فشار خون بالا)
- برخی از آنتی هیستامین ها
- متکللوپرامید (مورد استفاده برای از بین بردن تهوع)
- سایر عوامل ممکن شامل عبارتند از:
- سیگار کشیدن بیش از حد، کافئین یا الکل
- داشتن اضافه وزن یا چاقی
- استرس
- کمبود ورزش
روش های درمان سندرم پاهای بیقرار
سندرم پاهای بیقرار که به یک بیماری پایه مرتبط نباشد می تواند با اعمال تنها چند تغییردر شیوه زندگی مدیریت شود. اگر علائم شدیدتر باشد، ممکن است نیاز به مصرف دارو باشد.
سندرم پاهای بیقراری ناشی از بیماری های پایه اغلب می تواند با درمان این مشکلات درمان شود. به عنوان مثال، کم خونی فقر آهن را می توان با مصرف مکمل های آهن درمان کرد.
اگر سندرم پای بیقرار با بارداری همراه باشد، معمولا در عرض 4 هفته پس از تولد نوزاد از بین می رود.
تغییر سبک زندگی
اعمال تعدادی از تغییرات در شیوه زندگی ممکن است برای کاهش علائم سندرم پاهای بی قرار موثر باشد.
این تغییرات شامل موارد زیر است:
اجتناب از محرک ها در شب (مانند کافئین، تنباکو و الکل)
ترک سیگار
ورزش منظم روزانه (اما اجتناب از ورزش نزدیک به زمان خواب)
عادت های خواب (به عنوان مثال، رفتن به رختخواب و بلند شدن در همان ساعت به صورت معین، زمان مشخص برای استراحت قبل از رفتن به رختخواب، و اجتناب از کافئین نزدیک به زمان خواب
اجتناب از داروهایی که علائم را ایجاد می کنند یا بدتر می‌شوند.
اقدامات کاهش دهنده عوارض سندرم پاهای بی قرار
در طی یک دوره سندرم پاهای بی قرار، اقدامات زیر ممکن است به کاهش علائم بیمار کمک کند:
ماساژ پاهای بیقرار
گرفتن حمام داغ در شب
با استفاده از کمپرس داغ یا سرد به عضلات پا
انجام فعالیت هایی که ذهن بیمار را منحرف می کند، مانند خواندن یا تماشای تلویزیون
تمرینات آرامش بخش مانند یوگا یا تای چی
پیاده روی و حرکات کشش
داروها
ممکن است اگر بیمار علائم مکرر سندرم پاهای بی قرار را تجربه می کند از آگونیست های دوپامین برای کاهش درد او استفاده گردد . آنها باعث افزایش سطح دوپامین می شوند .
آگونیست ماده‌شیمیایی است که در یک سلول با اتصال به گیرنده‌های آن سلول باعث پاسخ و واکنش آن سلول می‌شود. آگونیست اغلب تقلیدکننده عمل یک ماده طبیعی در بدن است
آگونیست های دوپامین که ممکن است دراین شرایط توصیه شوند عبارتند از:
روپینایرول
ترامپسول
روتیگوتین
این داروها گاهی اوقات باعث احساس خواب آلودگی در بیمار می شود ، بنابراین هنگام رانندگی یا استفاده از ابزارها یا ماشین ها باید محتاط باشد. سایر عوارض جانبی احتمالی ممکن است شامل تهوع، سرگیجه و سردرد باشد.
مسکن ها
ممکن است برای کاهش درد سندرم پاهای بیقرار یک داروهای مسکن خفیف، مانند کدئین تجویز شود. گاباپنتین و پراگابالین نیز گاهی اوقات برای کمک به کاهش علائم دردناک سندرم پاهای بیقراری تجویز می شوند. عوارض جانبی این داروها عبارتند از سرگیجه، خستگی و سردرد.
کمک به خواب بیمار
اگر سندرم پاهای بی قرار درمان نشود ممکن است خواب بیمار را مختل کند. در این شرایط ممکن است یک دوره کوتاه مدت دارو تجویز شود تا به بیمار کمک کند بتوانند راحت تر بخوابد.
این نوع دارو ها شامل Temazepam و Loprazolam می شود. این داروها معمولا فقط برای استفاده کوتاه مدت توصیه می شود (معمولا یک هفته).
بیماری های قلبی عروقی
تحقیقات اخیر نشان می دهد که افراد مبتلا به سندرم پاهای بی قرار ، در مقایسه با افرادی که این سندرم را ندارند ممکن است احتمال بیشتری برای ابتلا به بیماری های قلبی عروقی یا سکته مغزی داشته باشند.
این خطر در افراد مبتلا به علائم مکرر یا شدید سندرم پاهای بی قرار بیشتر است. دلیل دقیق برای افزایش خطر مشخص نیست، اما ممکن است یک دلیل این باشد که حرکات سریع پا با افزایش ضربان قلب و فشار خون همراه است.
مشکلات خواب نیز با بیماری های قلبی عروقی مرتبط است.
برای کاهش این خطر، بیمار باید به طور مرتب ورزش کند، وزن سالم را حفظ کند، سیگار کشیدن را ترک کند و یک رژیم غذایی سالم و متعادل داشته باشد .
مرکز پرستاری سفیر آرامش با داشتن مجوز رسمی از وزارت بهداشت و سال ها تجربه در امر ارائه خدمات مراقبت و پرستاری در منزل آمادگی دارد با کادری مجرب و متخصص به صورت شبانه روزی در خدمت همشهریان گرامی باشد.
کادر مجرب این مرکز در قالب پرستار سالمند ، پرستار بیمار و پرستار کودک همواره با در نظر گرفتن آخرین استانداردهای خدمات مراقبتی و پرستاری به ارائه خدمت پرداخته و آسایش و امنیت عزیزان شما را اولویت اصلی خویش قرار داده است.
منبع : Restless legs syndrome
